Çatışma

Dış Çatışma:

Öykünün ana çatışması iki karakter ya da iki grup arasındaki rekabet üzerine kuruludur.

Bu tip bir yapıda karakterin kişilik özellikleri, zayıflıkları, ilişkileri, zaafları iç çatışmalar doğuracak ve öykünün içinde yer alacaktır. Ancak seyircinin odaklandığı konu iki düşman arasındaki mücadele ve müsabakalardır.

İç Çatışma:

Karşıtlık ve ikilem üretmeye yatkın her türlü duygu iç çatışma konusudur. Para problemi, aşk, iş, başarısızlıklar, riskler…

Korku, hayal kırıklığı, iç sıkıntısı, kendini aptal gibi hissetme, acı, kendini suçlama, terk edilme korkusu…

Çatışma, sinema seyircilerinin baş karakterlerle özdeşleşmesini sağlayan en etkili yoldur.

Filmde kişilikler çatışma yaşadığı ölçüde onlara olan ilgimiz de artar.

Statik Duruk İç Çatışma:

Statik duruk iç çatışma karakterin duyduğu çaresizlikten ortaya çıkabilir.

Seyirci belirli bir özdeşleşme yaşadığı ancak kötü adamın kurbanı durumuna düşen karakterlerin öleceğini sezdiği anda statik iç çatışma yaşamaya başlar.

Statik iç çatışmayı yaratan şey karakterin çaresizliğinden doğan statikliğidir.

Üzüntü, acı, elem, çaresizlik gibi duygular özdeşleşme için önemlidir. Ancak uzatılması sakıncalıdır.

Dinamik İç Çatışma:

Karakterlere başkaldırı imkanı tanıyan onu harekete geçiren her türlü çatışmaya dinamik iç çatışma denir.

Bir iç çatışmanın dinamik sayılabilmesi için karakterin karşı koyma veya en azından harekete geçme potansiyelinin olması gerekir.

Eylem İkilemi:

Karakter kendinden isteneni değil daha çok kendi yapmak istediğini gerçekleştirmeye karar verir.

Eylem ikilemi statik iç çatışmaları aktif hale getirmek için de kullanılır.

Etik İkilemi: 

   Karakter yapması gereken sosyal, ailevi veya profesyonel görev ile içinden gelen ses arasında kalıyorsa etik ikilemi yaşamaktadır.

Etik ikilemlere dayanan iç çatışmalar karakteri seyirciyle özdeşleşme sürecini hızlandırmaktadır. Bu durum karakter oluşumunu da belirleyen en önemli unsurlardan biridir.